gözlerimin yangınını söndürürüm tuzlu sularla
bir özlem, bir hüzün, buruk bir gülümseme biter dudağımım kenarında
arzularımın peşinden gidecek takatim yok
çığlıklarımı birkaç gözyaşıyla dışa vuruyorum
mendilim tükendi
göller kurudu da kirpiklerim kurumaz şu mevsimin sıcağında
sonbaharın yağmuruna karışmak için beklemekteyim
ruhum gökyüzüyle yıkanmıştı, bu sular beni boğmamalıydı
şimdi bitmekteyim
sonbaharın toprak kokusu kaplıyor sokakları
ben karışıyorum havaya, yeniden yağmak için
bir akarsu, bir çağlayanım göz pınarlarında
