bizler gri şehrin gri çocuklarıyız,
bilmeyiz morun ışığını
sarının huzurunu
mavinin birlikteliğini
bizler gri şehrin gri çocuklarıyız,
renklere değildir aidiyetimiz,
bazen bir hiçliğedir, bazense unutmuşluğa,
unutulmuşluğa,
yokluğun getirdiği haz, silmiş süpürmüş gökyüzümüzden saçılan mor sevgileri
bizler gri şehrin gri çocuklarıyız,
siyahadır sevgimiz, beyazaysa nefretimiz
umudumuz pembeye, varlığımızsa birliğe
şimdi toplarken bulutlardan kalan kırmızı şekerleri
griliğimiz ağır basar bizim,
kenara atar kaçarız renkleri
bizler, gri şehrin gri çocukları
umudumuzu mıh gibi kazırız
inancımızı saklarız kara gölgelerin altında
ve sonunda,
yine biz kazanırız
gri çocuklar!
-askn
