Güç insana unuttururken insanlığını
Güç peşinde koşmak,
İnsanlığımızdan ne kadar nefret ettiğimizle kanıtlanır.
Güce taparken insanlığımızın ağıtlarını,
Bir zafer çığlığıyla karıştırır,
Kendini sarhoşluktan kaybeden dimaklar.
Yaşayabilmek uğruna çekilen çileler,
Yaşabildiğimizde gözlerimizi kör eder,
Dahasını isteyen ruhlar,
Yaşamakla dalga geçer dururlar
Ah ne güzel olurdu şu anda 60'lı yıllardaki gibi yaşamak,
Ama insanlar geçmişe hasret duyarken,
Geçmişteki gibi yaşamayı kendilerine yakıştıramazlar asla,
Halbuki ne kadar kolay şu zamanda,
Bir müzikle koltukta hayallere dalmak,
Bir radyodan dinlenilen haberlere şaşırmak,
Eski kıyafetlerle daha çok zaman öldürmek,
Ama sadece geçmişin izlerine hayran kalıp,
Geleceğin ilerisinde yaşamak ister insan,
Gerçekten ne kadar şanslı şimdilerde,
Geçmişin en güçlü insanlarının bile,
Elde edemediği onca zenginlik,
Bizim etrafımızı sararken,
Biz geleceğin anlamsız materyalleriyle,
Hayellerimizi öldürür olduk.
Geçmişin en güçlülerinden daha güçlü,
En zengininden daha zengin insan,
Geçmişin en mutsuzundan daha mutsuz olmayı,
Nasıl becerebildi?
