Adın batsın güneş gibi,
buzul dağlarının ardına
ne tesirin olur o dağları aydınlatmaya
ne de kuşlar öter, tekrar doğduğunda.
bozuk saat kadranına asalar da beni
yetti yetti artık! göstermem bir daha seni.
yelkenlerimi okşayan deniz, savursa da rıhtımına
yanaşmam yakarım hem kendimi, hem de teknemi.
leylaklar zikretse adını, gün battı gayrısı yok
doğurmaz hiçbir ana bir daha pembe çiçekleri.
toprak çatladı, deniz yarıldı, küstü papatyalar.
yaprakları aldı acı bir kan rengini.
adın batsın güneş gibi
yüreğimin kırlangıçlar şehrine
damarlarımdaki dehlizlerde alabora ol
bulma bir daha bendeki kendini.
