"Dünyada gün yüzü görebilmek için, her gün senin yüzünü görebilmeyi diledim!" diye başladım cümleye. 

Gece bilmem kaç kusur

Bu gece yine kaçıncı kusur bu yara…

Yaşamak dediğini astılar boynuma

Ölümle nefes arasında bir boşluk hissiyle uyanıyorum her sabah,

Yerimde sayıyorum her telefon çaldığında,

Her saat on ikiyi vurduğunda…

Düştüm, düşmeseydim konuşturmayacaklardı beni

Düştüm, düştüğümde yüzünü sayıkladım her gece

Kalbimin ve alnımın orta yerinde seni unuttum diyebilmek için,

Günde iki bardak su, üç dilim ekmek tükettim

Ölmemek için ekmeği, sönmek için suyu devirdim 

Üç yüz altmış beş günde, seni sevdiğim yılları böldüm

Durup dinlenmek dedim yerine

Durup söküvermek dedim yüzünün kıyısını…