Vicdanımın ördüğü ağa yamamak için,
“İyilik yap, at” denizinden günah avlıyorum.
Bana zaten uğrarsa günahlar uğruyor.
Gerisi ya sekteye uğruyor ya da ayağıma dolanıyor.
Bakıyorum ardıma ve ardımdan yitip gidenlere.
Kalbimle birlikte sol omzumun ağırlaştığı yerden,
İşte, yine atmaya yelteniyor.
Günahıyla yamanan kalbim, yüksek perdeden
İki atış arası benim nazarımda sonsuzluğa riayet edecek.
Bu, ne akıp giden zamana ihanet,
Ne de kendi çaresizliğimden ibaret.
Biraz anlayış biraz da kabulleniş canıma minnet.
Ve bir sabah bakacağım omuzlarımdan akan meleklere
Hafiflermişçesine...
Vicdanımı kemiren şeyin diz vuruşlarıyla sarsılacağım da,
Yine de rastlayacağım günahlarımın çocuklara verilişine.
Ceren Kuru
2020-12-17T08:20:22+03:00Eleştirileriniz için teşekkür ederim. İnanın bu eleştirilere çok değer veriyorum. Dikkate alacağım.
Muhammed Dalpalta
2020-12-17T00:31:29+03:00Şiir bence gayet hoş ve zekice tasarlanmış. Üslup olarak da beğendiğimi belirtmeliyim. Biçim olarak birkaç eleştirim olacak. Tekrarların kullanış amacını anlamakla beraber göze battığı düşünüyorum. Ses benzerliğinden doğan ahengi en rahat tekrarlar sağlar. Ancak bir tekrar ne kadar silik ve geri planda olursa o kadar hoş gelir bana göre. İkinci nokta yine ses ile alakalı. Üçüncü kısımda kafiyenin sonlara doğru konuşlanmış olması. Dize sonu kafiyesi klasik bir tercihtir. Belirgin olması şiirin akışını biraz geriye çekiyor. Dediğim gibi ben beğendim şiirinizi. Kaleminize sağlık.
Ceren Kuru
2020-12-15T16:45:41+03:00Teşekkür ederim, beğenmenize sevindim.✨
Sena Türkmen
2020-12-15T16:33:17+03:00Güzel bir şiir olmuş, severek okudum, elinize sağlık.