Hani bir öyküde kahramanı çağıran
hani çatışmam denilir ya bir ayrılık yurdunda,
güneş açan yerlerde gece beklenir diye
nasılsa bir gezegen parıldamaz yıldızlar gibi
ey bilinç, akışımda gezinen ruh ellerimden mi dökülenler, her şeyim bütünleşecek bir gün.
.
İşte bir şiir bana ait ve yersiz çıkmak istiyor kapıdan, bir başkalık arıyor dudaklarım da,
yeni virgüller buluyorum yeni hastalıklardan
aşk için ve büyü için gezinen bir keman sesi im.
.
Ey her gün eski bir ışığı gördüğüm uzak kalıntı
hangi yönümü keşfettim şimdi kelimelerden
beni çağır ve seni reddettiğim gibi olsun karışıklık
beni çağır, çağır ki büyü başlasın bir öykü gibi.
.
Doğduğum bu gizeme alışamadım sade düşüş
anşalılmaz ağızlardan tanıdık kelimeler günüm,
ey güneş açan yerlerde gece bekleyişlerim ey
ey her an boşlukta kolladığım kısacık anlarım
yeni sayfalar ekliyorum yokluğa beni çağırın.
