Kaç kış üst üste görürse görsün
İnsan bahar gelince yine güneşe döner
Yaktığı her ateş sönerse sönsün
Kalan küllerden yeniden yakar
Çünkü yaşamaya yazılmış biçimi onun
Başlangıcında durur hep bilinen sonun
Yaranmak peşinde yaratmak işinde
Zamanın içinden geçer de gider
Zaman bir çemberdir dolanır gelir
Eskiden döktüğün bugüne akar
Yokuş bu zaten tırmanır düşer
Düştüğü yerden kalkar ve yaşar
