Sana muntazırım zifirî ademi zulumatında

Gömülüyorum derin sessizlik içine çektikçe

Gözlerim beraberinde kulağım da işlevsiz oysa

Şikayetsiz düşlerimde seni bekliyorum öylece


Açılır gözlerim parıldayan bir gölgenin hissiyle

Aydınlandı gökyüzüm senin ardında gelişinle

Afitab-ı intizarın en güzel hediyesisin karanlığıma

Afetler nükseder bedenime mucizelerden füsuna


Meğer ay bile seni beklermiş, peygamber hikaye

Emsalsiz haliyle yineliyor tanrı inşikak-ı kamere

Rengi soldu ve çatladıkça pareler yayıldı her yere

Ve en güzel olanı mehlika misali düşüverdi omzuna


Ebediyen bıkmadan seni seyre dalabilirdim o halinle

Sen yürüdükçe titredim, sanki ilk defa geldim kendime

Her şey ilkti o an için, ilk defa dokundum birinin tenine

İlk defa varoluşunun acılarını hissettim her zerrenle


Mahperi güzelim, o an hiç gitmemeni diledim sadece

Yeniden mahkum olmamak için karanlığın zincirlerine