Bu yazıyı yazmamın sebebi insanları çirkin ya da güzel olarak ayırmak değil. Fakat bu yaşıma kadar gördüğüm, tanıdığım ve şahit olduğum şeylerden bahsetmek istiyorum. Biraz da kendimi çirkin hissetmemden kaynaklı bir şey olabilir. Kendilerini çirkin olarak gören insanlar, bununla beraber hoşlandığı veya sevdiği kişiler tarafından reddedilerek bu hissiyatını daha da güçlendiriyor. Bunun doğurduğu şeyler ise daha anlayışlı, daha esprili, daha güvenilir ve daha sadık kişiler olunma isteğidir. Kendilerini çirkin hisseden insanlar, birini sevdiği zaman kaybetmekten korktukları için karşı tarafta güven kazanmaya çalışıyorlar ve sahip olduğu tek hissiyatın karşılıksız olsa bile aşk olacağını karşı tarafa hissettiriyorlar. Bu nedenle karşısındaki insana duygularını bu kadar açık belli ettiğinde, tabiri caizse, "bu cepte" klişesini tattırıyor. Her zaman savunduğum şey, ne hissediyorsanız karşınızdakine söylemeniz yönündedir. İşte bu yüzden de hep kaybediyoruz. O yüzden beni fazla dinlemeyin. :)
Neden kaybettiğimize gelince; her ne olursa olsun içinizdeki şeyleri söylemek sizi rezil durumuna düşürmez. Ama günümüzde öyle bir şey var ki iki taraf birbirinden hoşlansa bile, ilk taraf adım attığında karşı tarafta bir zafer havası oluşmasıdır. Çoğu zaman insanlar köprüyü geçene kadar hareket ediyor ve mutsuz ilişkilerin ya da platonikliğin kapısını aralıyorlar. Ve bizde de korkarak hareket edip hislerimizi gizleme isteğine yol açıyor.
Güzel olduğunun farkında olan insanlar ise çok tehlikeli olabilirler. Ama o da kendinden güzel birisiyle karşılaşana kadar...
Güzel olduğunu düşünen insanlar, çirkin olduğunu düşünen insanlara nazaran hep daha iyisini istedikleri için ilişki konusunda daha seçici oluyorlar ve sürekli olarak ulaşılmaz hissini oluşturuyorlar. Karakterli olsun, sadık olsun, beni sevsin vesaire vesaire gibi isteklerini sıralıyorlar. Ama karşılarına öyle birisi çıktığında ise yine ilk yaptıkları "güzel mi çirkin mi" ayrımı oluyor. Veba gibi günümüze çöken bu illet şey yalnızlığa aşık insanları oluşturuyor. O yüzden ne olursa olsun arkadaşlar, çirkin ya da güzel ayrımını yapmadan önce bunları fiziksel olarak değil, zihinsel olarak yapmanız gerektiğinin farkına varırsanız daha sağlıklı ilişkilerin kilidini açarsınız.
Kendi hayatıma göre yazılmış bir yazıdır.
Biliyorum ki herkes aynı değildir.
Batuhan koç
2021-11-25T00:52:57+03:00Ayrıca iyi dilekleriniz için teşekkür ederim, umarım siz de bu güzel kalbe gerçekten yakışacak birisini bulursunuz:)
Batuhan koç
2021-11-25T00:49:41+03:00Merhabalar İrem hanım. Benim yaşadıklarımı yanımdaki insanlar bile bu kadar iyi, bu kadar Güzel tanımlayamadı. Ama bunu bir kayıp olarak görmüyorum. Yazdığınız şeylerde benzer şeyler yaşadığımız aşikar. ama umuyorum ki sizin özgüveniniz, kalbinizin güzelliği kadar yüksek derecelerdedir.
İrem yaman
2021-11-22T16:11:04+03:00Merhaba Batuhan seni tanımamakla birlikte yazdıklarını çok içten buldum ama kendine haksızlık yaptığını düşünüyorum .. özellikle beni fazla dinnlemeyin dediğin yerde çok üzüldüm..
senin aksine insanlar benimle hep güzel olduğum için konuşmak istedi, beni ben olduğum için kimse sevmedi yada ben hissetmedim.. bakın benim içimde bir ben varım diyebileceğim kimse olmadı ne yazık ki, yazdıklarında kendimden farklı açılardan birşeyler buldum .. yani bence güzel veya çirkin olmak değil problem insan olmak kesinlikle zaten sende çok net anlatmışsın bunu :) umarım özgüvenin yerine gelir ve karşına senin kumaşından seni sen olduğun için seven seni anlayan biri çıkar .. sevgiler