Evet sen

Güzel günlerde sırıtan o çocuk

Mutluluğu yarım, samimiyeti bol

En azından sahte değil duyguların

Biliyorum buna sevinir oldun artık

Arkası boş şeylere yer yok hayatında

Gerçeklerinle iç içesin, sahteliği gömdün en derinlere

İçten içe biterken

dışarıdan iyileşiyor gibi görünüyorsun bu muhteşem

Hatta artık o güzel günlerde sırıtmıyorsun

ama gerçeği bilmek çıldırtıyor adeta seni

Hem zaten en son ne zaman umursadın ki insanları

Ne önemi vardı sırıtmamanın

Ne zaman duyacakların için uğraştın ki

ne zaman umursadın hayatın gerekliliklerini

Zihin kalabalıklığı yaratacak şeyler harici ne düşündün bu zamana kadar

Kaybın, ayıbın ne zaman umurumda oldu

Her şeyi es geçmek dışında ne yaptın

Tepkilerin insanlık dışıydı her zaman

Belki de düşündüğün kadar tuhaf değildin

ya da hiç tuhaf olmadın

Sadece geç kaldın yaşamaya

Şimdi yaşıyor sayıyorsun kendini oysa

Kayboldun kendinden haberin bile yoktu yaşarken

ama zaten bunu söylemiştin

Kendin haricinde her şeyden az çok haberi olan adamdın sen.