Hakikat!
Kendine soruyor şiir,
Bendini aşıyor şair
Hakikat!
Baştan başlıyor yalnızlık,
Taştan kalplerinizden bıktık
Yamalı insanlıklar
Yahut insancıklar
Bana ne demeli
Belki de onlara benzemeli
Doğruya bu kadar uzakken her şey
Yanlış!
Bilhassa buraya kadar her şey yanlış,
Herkes yanılır
Yalnız bir insan her şeyde mi yanılır?
Yoksa "yalnız" bir insan her şeyde mi yanılır?
Yanılgılar ve doğrular arasında kalan insan
İns kökü kalmışsa artık
Etten ne farkı vardır ki
Aşk mıdır yoksa ruh mu insanı insan yapan
Hakikat!
Bir gülüşün çok şey değiştirirdi
Belki de konuştururdu dilsizleri
Belki de dilsiz beni
Belki de insanı insan yapardı
