Yüzümde torbalar taşıyorum her an
Boş ve soğuk bir salonda
Sizin eseriniz bu cam kırıkları
Durup köhnemiş sinema
Yaşıyorum yaşasın dilimde zifir
Kovmuş seni mezarından
Hevesi burulmuş aydan bir adamın
Suçlanıyor yaşamıyla
Sigara kokuyor maskelerin içi
Bir ağaçkakan düşüyor
Çimlere sadece
Uyanmak istemem
Ardından dağları kovmak
En uzun gecedir fecre dek beklenen
Gün doğumuyla son gibi
Kandırır yüzünü
Bitirir sözünü
Sabahlara kadar hüzün
