İstinad duvarları diktim kendi kurduğum ülkede
Kendim kursam da başkanı bile olmadım, olamadım
Yönetemedim içinde olup biten hiçbir şeyi
Suskun şimdi ellerimle ördüğüm tüm duvarlar
Halbuki görevleri ağlamak bile olsa tüm sesleri karşılamaktı
Tüm afetlere karşı göğüs germekti
Dayanmalıydı, dayanabilmeliydi
Hayalimdeki ülkeyi ben böyle kurmadım
Çiçekler olmalıydı tüm şehirlerimde
Her gören hayran kalmalıydı, kokusu için mest olunmalıydı belki de
Güzelliklerin altında kalın ve keskin dikenler gizlenmemeliydi
O dikenlerin verdiği acı bu kadar uzun sürmemeliydi
Bir umutla açmasını istediğim çiçekler
Kin ve nefretle büyümemeliydi
Hayalimdeki şehri ben böyle inşa etmedim
Bir sürü aydınlatmayla dolu geniş yollar olsun
Onca ışığa rağmen yıldızlar görünsün
Ben dans ederken müziğin ritmiyle
Herkes kendi aleminde olsun ve beni farketmesinler istedim
Neşeli bir fon müzik eşlik etsin her adımımda
Onunla da böyle tanışayım istedim
Hiçbir sokak lambası aydınlatması yollarımı
Onlar yoksa eğer yıldızlar var dediğimde
Issız ve karanlık olan yolda yıldızların bile gözükmediğini farkettim
Hayalimdeki sokağı ben böyle istemedim
Derin nefeslerin bile artık yetmediği bir yerdeyim
Dipsiz bir çukurun en dibindeyim
Hayallerde bile mutlu olamıyorken
Gerçek dünyaya nasıl sabretmeli şimdi
Herkesin elinde, dilinde bir bıçak
Suç işlemeye meyilli ruhlar dolanıyor kalabalık sokaklarda
Korku eşlik ediyor bana müzik yerine
Görünmez olsa da güçlü bir el var, eller var insanların boğazında
Her an boğmaya hazır, tetikte
Güzel ve neşeli bakışlar yakından bile geçmiyor artık gözlerin
Hayallerin ihtimali işte bu kadar uzak bana
Ben istesem de istemesem de
