Kararıyor gözlerim hayatı anlamlandırmaya çalıştıkça. Yorgun düşüyor bedenim ve titriyor korkuyla ellerim...
Bu yaşam telaşı yakıyor içimi suskun olsa da dilim. Tanımlayamadığım bu ahir zaman akıp gidiyor, bakın, tek tek dökülüyor dokunmaya kıyamadığım saçlarım. Acıdır ki yalnızlığım her an hatırlatıyor bana ölüm denen koca bir gerçekle buluşacağımı. Ardından ıslanmakta olan yüzümü göğe yöneltip haykırıyorum sonsuz evrene: Hikayem bundan mı ibaret?
