ölüm fani bir korkudur
yaşamı ani kılan
insanlar ise adi birer zanlı
ellerinde nacakları uçları kanlı
saplıyor avucundaki bağlara
ekinler bugünden darmaduman
nefes almak denge tahtası
iki tarafı da bileklerime bağlı
gece boyu sağa sola çekiştiririm
ertesi sabaha erişmek için canlı
dünya üzerinde hayat
telafisiz bir döngü
buna rağmen yaratıkların ağzında
ciklet olmuş sıradan birer övgü
şişip şişip patlıyor
yeni bir gün aynı soru:
neden kalbim atmıyor?
