biz seninle aynı hayata doğmuş,
iki yabancıyız.
birbirinden çok farklı.
ve birbiriyle çok aynı.
hayata geliş yolumuz
uzun ve meşakkatli.
ben ağaçları gören, dingin bir pencere kenarında
sessiz sedasız oturmaların insanıyım.
sen tüm dünyaya kafa tutacak gibisin her an.
bir noktada buluşalım istiyorum,
şu dertler bir geçsin başımızdan,
büyüyelim, serpilelim
hemen ağlamayalım,
hemen kederlenmeyelim.
imkansız olan her şey ırağımızda dursun,
biz olağanların çocuğu olalım.
çok mu şey bekliyorum?
ki ben söylediklerimi,
her an bir toz bulutuna dönüşeceklermis gibi
korkarak, çekinerek yaşıyorum.
sen benim en emin adımım,
bu dünyaya verdiğim en cesur sözümsün.
ben seni sevmek ne demek biliyorum.
seni öpmek ve sana dokunmak,
bir şarkının en sonunda
dönüp sana bakmak ne demek biliyorum.
şanslı ve yorgun sayıyorum kendimi.
aşk beni duvardan duvara vuruyor,
ben seninim.
aşk beni yemeden içmeden kesiyor,
ben seninim.
aşk benim o dingin penceremi kapatıyor.
olsun, ben yine de seninim.
