Bu cümleyi birçok kere duymuş veya okumuşsunuzdur. Hayata bir kere geldiğimiz doğrudur ve bunu olabildiğince dolu bir şekilde geçirmeliyiz. Bunda hemfikiriz ama herkes bu hayatı dolu dolu geçirebilir mi?


Bir yandan bakıyoruz, hiçbir şey yapmadan baba ya da dede parası ortalıkta dolaşıp hayatın tüm hayatın zevklerini tadanlar, diğer yanda hayatın sillesini yiyip hayatı boyunca açlıktan ölmemek için çabalayıp duranlar... İkisi de hayat bir kere geliyor ve biri tüm zevklerini tadarken diğeri kan, ter ve gözyaşı içinde kurtuluş mücadelesi veriyor.


Birçok kere neden böyle olduğunu sorguluyorum. Bazıları neredeyse hiçbir şey yapmadan hayatını düzene sokabilirken bazıları düzene sokmak adına ölümüne mücadele veriyor. Bu mücadele sırasında hayatını yaşamadan bu dünyada göçüp gidiyor.


İşte o zaman "Hayata bir kere geliyoruz." lafını duyunca gülüp geçiyor ve başını öne eğip usul usul yürümeye devam ediyor.