Gözlerim kapalı çıktım ben bu yola; öyle kararlı, öyle hırslı küçük bir çocuk edasıyla. Bilmezdim hayatta her şeyin hizmet ettiğini başkasına. Sandım gökten düşen o üç elma elbet düşer. Biri de benim payıma... Az oldu, kısa oldu benim düşlerim. Bir sabah vakti yandı, kül oldu hayallerim. Ne yapmam gerek şimdi, nasıl kalkacağım yeniden ayağa? Hayat, sen değil misin her anında bastıran sırtıma? Çek bulutlarını üstümden, artık uyandım ben. Uzun değil, kısa bir zaman sonra tekrar kalkacağım ayağa, kim bilir, belki uçarım bu defa. Heyhat, neler aştım, neleri sırtladım ben... Solmaz benim çiçeklerim, karalar bağlamam ben. Şimdi yeniden yürüyorum acılarla vazgeçtiğim bu yolda. Küçük bir kızım ben ve yemin ediyorum başarıya.