Sarı saçlarımı içime örüyorum geceden

Bir denizi büyütüyorum karnımda

Bir bebek gülümsüyor yemyeşil

Okyanus mavisi gözleri, kimin gözlerinden?

Sevgiye ibadet ediyorum yirmi dört vakit

Aşk orucundayım, karnım tok

Biraz susamışım, suyun tadını bilmiyorum

Hepsi bu.

Gözlerimde perdeler, hiç güneş yok

Görmeyen göz hissedemez de.

Tavaf etsem dünyayı baştan ayağa

Yine bulur acıtırım kendi canımı.

Aslında sevgi ve umut doludur ceplerim

Sadece çok kuruşlar, ne de çok parçalamışlar.

Olsun seviyorum ya!

Sevgiyse elimde kalan, merak etmeyin, ben zaten içindeyim.

Sol elim de hep havada, ne garip!

İsyan edip duruyormuş şu zamana

Kim oluyorsa?

Anlayamadım...

Bağırma diyorum, bağrındayım diyor.

İndirmiyorum elimi, direniyorum

Hepsi bu.

Eski bir kitapçıda bir kitap arıyorum

Adını hiç hatırlamıyorum.

Yoldayım.

O kitabı daha önce okumuş gibiyim

Ararken hissettirdiğinden biliyorum.

Bir adam var; elleri kalemden, gözleri her neyse

Galiba diyorum, ben yolumu tamamladım.

Kendimden bir parça arıyorum

Ne çok parça var, birleştiremiyorum

Hâle bak, daha kendimi tanımıyorum.

Lambanın altında duruyor adam

Okumak istiyorum ellerinden birkaç kelâm

Gözleri diyorum, bir baksa bana, o zaman okuyacağım

Yolum daha bitmemiş.

Havuz başında duran o kadın ben miyim ki?

Yemyeşil ağaçlar altında koşan o çocuklar

Gülüşler, o beyaz elbise, o köprü...

Bunlar benim anılarım mı?

Kimsem kimim, ne fark eder?

Hâlâ yoldayım

Kendimi arıyorum saçlarıma attığım düğümlerde.

Bir şey var, yokluğundan biliyorum

Ne ki en çok eksik, ben en çok onu arıyorum.

Elleri kalemden, gözleri her neyse...

Eksiksem de tam değilim demek değil ya!

Ben yolumu tamamladım.

Demek istediğim

Demek istediğim, hepsi bu.