Sarı saçlarımı içime örüyorum geceden
Bir denizi büyütüyorum karnımda
Bir bebek gülümsüyor yemyeşil
Okyanus mavisi gözleri, kimin gözlerinden?
Sevgiye ibadet ediyorum yirmi dört vakit
Aşk orucundayım, karnım tok
Biraz susamışım, suyun tadını bilmiyorum
Hepsi bu.
Gözlerimde perdeler, hiç güneş yok
Görmeyen göz hissedemez de.
Tavaf etsem dünyayı baştan ayağa
Yine bulur acıtırım kendi canımı.
Aslında sevgi ve umut doludur ceplerim
Sadece çok kuruşlar, ne de çok parçalamışlar.
Olsun seviyorum ya!
Sevgiyse elimde kalan, merak etmeyin, ben zaten içindeyim.
Sol elim de hep havada, ne garip!
İsyan edip duruyormuş şu zamana
Kim oluyorsa?
Anlayamadım...
Bağırma diyorum, bağrındayım diyor.
İndirmiyorum elimi, direniyorum
Hepsi bu.
Eski bir kitapçıda bir kitap arıyorum
Adını hiç hatırlamıyorum.
Yoldayım.
O kitabı daha önce okumuş gibiyim
Ararken hissettirdiğinden biliyorum.
Bir adam var; elleri kalemden, gözleri her neyse
Galiba diyorum, ben yolumu tamamladım.
Kendimden bir parça arıyorum
Ne çok parça var, birleştiremiyorum
Hâle bak, daha kendimi tanımıyorum.
Lambanın altında duruyor adam
Okumak istiyorum ellerinden birkaç kelâm
Gözleri diyorum, bir baksa bana, o zaman okuyacağım
Yolum daha bitmemiş.
Havuz başında duran o kadın ben miyim ki?
Yemyeşil ağaçlar altında koşan o çocuklar
Gülüşler, o beyaz elbise, o köprü...
Bunlar benim anılarım mı?
Kimsem kimim, ne fark eder?
Hâlâ yoldayım
Kendimi arıyorum saçlarıma attığım düğümlerde.
Bir şey var, yokluğundan biliyorum
Ne ki en çok eksik, ben en çok onu arıyorum.
Elleri kalemden, gözleri her neyse...
Eksiksem de tam değilim demek değil ya!
Ben yolumu tamamladım.
Demek istediğim
Demek istediğim, hepsi bu.
