İçinde olduğum bu sıkışmışlık hissinden kurtulmanın bir yolunu bulamadım. Kanunlara göre özgürüm, bana dışardan bakanlar göremezler kollarımda kelepçe. Fakat benim ruhum bu evin duvarlarına zincirlerle bağlanmış. Aldığım nefes yetmiyor, açtığım pencerelerden içeri güneş girmiyor. Korkuyorum, ağlıyorum. Yaşamak için bir neden arıyorum. Zincirlerinden kurtulmak için her gün yalvarıyorum Allah'a. Yaşamayı sevmek için bir sebep göndermesini diliyorum. Kapalı yollar açsın diye, ayaklarıma o yollarda koşmak için derman versin diye. Güzel olan hiç bir şeyin kıymetini bilmedik, kimse bilmedi. Yaşamak da kıymetli bir şeydi. Kimse bilmedi. İnsanlar gökyüzünü bile hapishaneye çevirdi.
