Her şey pratiktir ve bu şeyler hareket halinde deneyimlenmek zorunda değildir. Deneyimlenmek zorunda bile değildir. 'Şey' içine birbiriyle bağlantılı olmayan konular atıldığında yadırganmayan tek kavram.
Zihnindeki karmaşayı şey kavramının içine atıp kenara çekilebiliyorsun. Ve bu şey asla dolup taşmıyor. Ah o sayfalarca kelimelere sığdıramadığımız duygularımız, tek bir şey ile muazzam bir yalınlığa dönüşebiliyor.
Ötekinin şeylerini de alıp kendi şeylerinle birleştirince ne de güzel deneyimleniyoruz!
Öteki demem rahatsız mı etti ?
Biz tüm deneyimlerimizi bir 'şey' kelimesine sığdırınca neden rahatlıyoruz peki ?
Her şey pratiktir ve bu şeyler durağan olmak zorunda değildir. Sana durmak zorunda olduğunu söyleyen kimdir ? Sen her gözünü kırptığında, nefes verdiğinde gerçekliğin değişirken durağan olmak nasıl mümkün olabilir ?
Durmak eylemini kabul etmiyor olmam rahatsız mı etti seni ? Ne ironi durağan bir durumun yanına eylem yazmak.
Her şey pratiktir ve bu şeyler öfke dolu olabilir. Öfkenin sana sağlıksız olduğu mu öğretildi ? Öfkenle neler yapabiliyorsun ? Öfkeyi övdüğümü düşünüyorsun.
Adı hiç değişmeyen kavramlar her vücutta farklı senaryolara dönüşebiliyor. Kavramın kendisinden senaryoları alırsam geriye ne kalır ?
Her şey pratiktir ve bu şeyler hiçlik olana kadar devam etmek durumundadır.
Sadece orada var oluyorsun, bir kimse için değil, bir olay için değil ve sen var olabildiğin için var oluyorsun ve bu hal bir göz kırpış kadar kısa, bir ömür kadar uzun, bir öfke kadar keskin.
Her şey pratiktir ve bu şeyler kimseler olmak zorunda değildir. Senin kimselerin sensin.
Siyahtan turuncuya...
