Her zaman güçlü olduğumu hissedebilen biriydim. Fiziksel olarakta psikolojik olarakta güçlü olduğumu düşünüyordum. Hayatım boyunca güçlü olmam gerektiğini zannediyordum. Taaa ki gerçek acıyı tadana dek . Kalbimin acıdığını hissettiğim ana dek. İçim paramparça oldu. Ama ayakta kalmak zorundasın . O acıyı içinde yaşayıp güçsüz halini kimseye göstermemen lazım (!) NEDEN ? Çünkü kimse güçsüz halini görmemeli, kimse çektiğin acıyı hissetmemeli, tek başına yaşamalısın bunları(!).
Bir insan her kim olursa olsun hayatı boyunca güçlü kalamaz. Bazen üzülmemiz, bağırmamız, çağırmamız gerekiyor. Gözlerinizden akan yaşlarla yanaklarınızın sırılsıklam olması gerekiyor .

Gülümsemek bulaşıcıdır. Herhangi birine gülümsediğiniz zaman , genellikle karşılık olarak samimi bir gülümsemeyle karşılaşırız. Ve mutluluk giderek artar. Fakat üzüntü , mutluluk ile birbirinden oldukça zıt konumda . Üzüntünü paylaştıkça acının az da olsa hafiflediğinin farkına varacaksın. Bu normal bir durum . Acını kesinlikle paylaşmalısın . Ama asıl önemli konuya gelelim , acını kiminle paylaşıyorsun. Doğru seçim yapman gereken konu tam olarak bu.