Hüzün


Daha dün bana ışıklar saçan,

Bana bugün ölümü müjdelediler.

Düşüyor hüznün ağacından,

Çiçekler üzerine çiçekler.

 

Görüyorum düşüyorlar, düşüyorlar

Yoluma düşen kar taneleri gibi.

Adımlar artık yankılanmıyorlar,

Yaklaşıyor sessizliğin dibi.

 

Gökyüzünde yok yıldızlar,

Ve kalpte sevgi bundan beri,

Sessizleşiyor kasvetli uzaklar,

Eski ve boş bir dünya kalacak geri.

 

Kimdir kalbini esirgeyen,

Böylesine çirkinken zamanlar?

Düşüyor hüznün ağacından

Çiçekler üzerine çiçekler

 

*


Traurigkeit (Şiirin Orijinali)


Die mir noch gestern glühten,

Sind heut dem Tod geweiht,

Blüten fallen um Blüten

Vom Baum der Traurigkeit.

  

Ich seh sie fallen, fallen

Wie Schnee auf meinen Pfad,

Die Schritte nicht mehr hallen,

Das lange Schweigen naht.

 

Der Himmel hat nicht Sterne,

Das Herz nicht Liebe mehr,

Es schweigt die graue Ferne,

Die Welt ward alt und leer.

 

Wer kann sein Herz behüten

In dieser bösen Zeit?

Es fallen Blüten um Blüten

Vom Baum der Traurigkeit.


-Hermann Hesse