Her gece bir intihar senaryosu yazıp sabahına uyandığımda hiç koşamayacağım kadar bir hızla yaşama koşuyordum. Günlerden birinde bir filozof(!) demişti ki, "İnsan hep koşar. Varacağı yere varınca bile koşar. Kişi tatmin olmaz ulaştığı yerden. Yönünü değiştirir, başka bir yol bulur ve onun için koşmaya devam eder.". Diyordu ki, "Yarış devam edecek ve sen ömrün boyunca bir yarışa tâbi tutulacaksın. İstemesen de koşacak ve varamayacaksın hiçbir yere. Kürekler boşa çekilmiş olacak, ödünler hiçler uğruna verilecek. Ve sen... Sen boşuna öleceksin. Tıpkı boşuna yaşadığın gibi."
