gözlerim alıştı karanlığına
bir o kadar ayaklarım uyuştu ararken
seni
beslendiğin kavgaların
ve beslediğim yılanların yuvası
koynumda
seni bu gece uyutamadım
şimdi saklanırken neler saklıyorsun
bilmek istemiyorum
seni çekip çıkaracağım karanlık gecelerinde
cahillik hep mutluluktu
yazık çoktan hepsini biliyorum
sen ardı ardına geceleri kovalarken
ölmeye bir adım
sabahlara beş kala
unutulmasına unutulduk
ama beklemekten yorulmadım
yılanların beni zehirlemeseydi
ellerini kirletmeseydin
görmedin ama beni
duyabilseydin
