Gün batımı bana seni hatırlatırdı

Seninle yalnız kalırdım denizde batan güneşi seyrederken

Geceleri senin hayalinin imkânsızlığıyla yalnız kalırdım

Denizdeki yakamoz eşlik ederdi tek başınalığıma

Şimdilerde beklemek hiç içten değil sevgilim

Bunca şey arasında birbirimizi bulmuş olmanın sarhoşluğu

Yok artık, hepsi geçti…

Şimdilerde sadece birbirimizi aslında hiç bulamamış olmamız üzüyor beni

Sorgulamıyorum

Kızmıyorum dersem yalan olur sevgilim

Ve bilirsin ki sevgi yitirilecek kadar değersiz olmamıştı benim için

Şimdilerde ben bir deniz kıyısında uzanmış bir hiç olmayı düşlüyorum

Sensizlik bana hiçsizliği öğretti

Artık gün doğmuyor

Güneş batmıyor…

Ay aydınlatmıyor gecelerimi…

Sen yoksun

Hiçliği yaşıyorum yaşamın ortasında…

Ama biliyorum güneş yerinde

Ay da öyle…

Ben göremiyorum diye vazgeçmediler ışıklarından

Ve ben bulamıyorum diye vazgeçmedim aşkından

Hiçsizliğimde seninleyim sevgiliyim

Kaçıp gittiğim yerdeyim sensizlikten sessizliğe…

Seninle bir olmanın tek yolu bu

Uzaktayken yakınlaştıran düşler

İmkânsızlığı iliklerime kadar fısıldayan sözler

Hiçsizliğimde seninleyim sevgilim

Kaçıp gittiğim yerdeyim sensizlikten hiçsizliğe...