Gece,

Uzatıp ayaklarını göle

Oturmuşsa siyahın yayılan möblesine,

An çalar karizmandan.

Gecenin kasları erimiş,

Karanlığın ayakları yerden kesik.

Sebep ben değilim hüzün mücevherine,

Ben bir gerdanlıksam katrandan

Süslüyorsam dişi yaraların boynunu,

Durma çekil

Taşa saplı bir kılıç gibi yalnızlık.