Karanlığa bir mum yakmak niyetinde değilim artık, yeni bir rüzgarın korkusuyla yaşamak için yeterince yol aldım. Karanlığı yaşamak niyetindeyim. Var olmak için sebebim vademin dolma şeklini merak edişimdir.
Sebepler umutlara benzer, sırayla tükenir hepsi.
Papatyanın kolları gibi paradoks denklemi hayat.
Bence Giritliler yalancı, Cihan gibi.
Sebepler için mi yaşamalı insan yoksa sebep bulup yaşama mı sarılmalı?
Yeni bir soru,
Yeni bir denklem,
Yeni bir sebep,
Yeni bir arayış,
Yeni bir iş,
Yeni bir uğraş,
Yeni bir yol ve dahası...
İstemiyorum hiçbirini.
Karanlıktan şikayetçi değilim Bay Konfüçyüs.
Ne bir mum ne bir ışık yakasım var.
Karanlığa ışık tutmak görüş mesafemi azaltıyor bu yüzden karanlığa alışmak daha güzel.
Umutsuzluğa sarılmış gibi hissetmiyorum,
sadece kabullenişimi yazmak istiyorum.
