Uzun zamandır bir şey yazamıyorum. O kadar çok duygu karmaşası, his yoğunluğu olmasına karşın neden içimi dökemiyorum? Bir adım atmak ne kadar zor olabilirdi ki? Zordu. Attığın adımın ucunda, olmasını umduğun şeyin olup olmayacağı korkusu zorlaştırıyordu adım atmayı aslında. Umut her zaman vardır. Ama umudun olması cesareti beraberinde getirmiyor bazen. Cesaret dediğimiz şey de başka bir duruma bağlı bence... İnsanın kendini garanti altına alma isteği engel oluyor veya sebep oluyor. İnsan her zaman güvenli alanında kalmak ister ne de olsa...
