Bazı anları yaşadığım o anda onu yaşayamadığımı fark ettim. Çok sonradan bir aydınlanma gerçekleştiriyorum. Ben bunu yaşadım harbi diye...

O andayken bazen anı bile yaşayamıyorum, kaçırıyorum ya o ayrı

Aslında çok güzel şeyler yaşarken bu çok oluyor, o anın sana vermiş olduğu o mutluluk hazzı ile yaşadığım şeyin ne kadar beni doyum noktamın üstüne taşıdığının farkında bile olamıyorum.

Keşke istediğimiz anlara geri dönebilsek

Benim ilk aklıma gelen on iki mayıs gecesi ya o kadar çok isterdim ki...

Gerçekleşmesi zor olan her şeyi istiyoruz. Bu da insani bir güdü bence her zaman en iyisini, en güzelini, en en enini istiyoruz.

Fakat biz bunları isterken istediğimize ne vaad ediyoruz?

Onu bence pek düşünmüyoruz olsun da nasıl olursa olsun

Her zaman gerçekleşmesini istediklerimizin gerçekliğini sorgulamak gerekiyor, olabilmesi yüksek isteklere odaklandığımız için mutlu olmayabiliriiz.

Doyum noktamızı o kadar yükseğe koymuşuz ki ne yapsak eğlenemez, keyif alamaz ve sürekli öfke halinde kendimizle savaşırız bir hale gelmişiz.

Kendime bu denli yüklenmemeyi dilerdim.