dudaklarımız en uygun yakınlığa varırsa
şarkı söyler dünyanın bütün dilleri her dilde
kırık çıkık kol mu kalır dersin?
onarılır hepsi, kaburgamda kırılan kemiklerim de
ne güzel deriz, bu dünya ne insanlar ağırladı bizden önce
kimi ölmüş, diğeri de
diğerleri ayırdında olmadan yaşıyor işte
ve sanki bizimmiş gibi bu denizin suyu, balığı
daha derine iniyoruz, ne acı
ne acı şu zavallı insanın yerini bilmemesi, ne acı
kurtarıcı kılıp kendini, dünya için kendini adaması...
kalk ayağa sefil varlık!
senin değildi ki bu hayat üzülesin
misafirdin, ne oldu da kendini ev sahibi belledin?
kalk bak, yeni güzellikler inşa etmen gerek
yüzlerini asla göremeyeceğin kardeşlerin için
düşünme neden diye
senden öncekilerin sana güzellik bırakmadığını
kimi yaratır, kimi yaşar burada
yaratanlardan ol
yaşamasan da dünya bir şey kaybetmez sonuçta...
