dudaklarımız en uygun yakınlığa varırsa

şarkı söyler dünyanın bütün dilleri her dilde

kırık çıkık kol mu kalır dersin?

onarılır hepsi, kaburgamda kırılan kemiklerim de

ne güzel deriz, bu dünya ne insanlar ağırladı bizden önce

kimi ölmüş, diğeri de

diğerleri ayırdında olmadan yaşıyor işte

ve sanki bizimmiş gibi bu denizin suyu, balığı

daha derine iniyoruz, ne acı

ne acı şu zavallı insanın yerini bilmemesi, ne acı

kurtarıcı kılıp kendini, dünya için kendini adaması... 


kalk ayağa sefil varlık!

senin değildi ki bu hayat üzülesin

misafirdin, ne oldu da kendini ev sahibi belledin?

kalk bak, yeni güzellikler inşa etmen gerek

yüzlerini asla göremeyeceğin kardeşlerin için

düşünme neden diye

senden öncekilerin sana güzellik bırakmadığını

kimi yaratır, kimi yaşar burada

yaratanlardan ol

yaşamasan da dünya bir şey kaybetmez sonuçta...