Hüzün.

Günler, haftalar aylar geçti. Bir sonbaharı tükettim. Yaprakları soldu ağaçların. Gökyüzü kül rengine büründü,

sanki içim gibi

umutlarım gibi soluk, soğuk.

Bir sonbaharı yaşadım, geçmeyen bir sonbaharı.. Günler, haftalar, aylar geçti. Bir sonbahar geçmedi. Sonbaharın bütün hüznü, bütün renkleri geldi yerleşti içime. Her yeri sardı hüznün kokusu.

Uçan kuşlar hüznün kuşu oldu. Hüzün kuşları uçtu, biri geldi, kondu omzuma, yüküm artıkça artı, göz kapaklarım ağırlaştı. Bir sızı aktı iki yanağımdan avuçlarıma...