Karşıma çıkan yazılar tesadüf mü? Zorluyor muyum bir şeyleri? Hiçbir şey yok ki görünürde aramızda… Benimki her zamanki hümanist sancılar ya da tamamen can sıkıntısı… İçimde susmayan bir ses, aklımda bir acaba. Seninle olan yolculuğumuzu ileri tuşuna basıp, sarıp sonunda ne oluyor bilsem rahatlayacağım sanki... Bilinmezlik huzursuzluğu beni endişelendiriyor, bunca zaman yanlış kapıları çaldığımdan belki... Artık paramparça olmadığım günlerin özlemi ağır basıyor. Bir kere de sandığım şeyler gerçek olsun. Işık hızı düşlerim paralel evrenlerin değil benim evrenimin yaşantısı olsun. Anı yaşamayı pek beceremiyorum zihnim hep gelecekle ya da geçmişle yoldaş.
N'apalım ben yine kendim olmaya devam edeceğim galiba sonu ne olursa olsun…
