İçim kabarıyor, kanımın çekildiğini hissediyorum. Bir tarafta çocukluğum gırtlağıma çökmüş hesap soruyor bugünkü aklımdan, diğer yanda olgun yaşlarım kalbimi avuçlamış, sıkıyor hınçla. Kaçacak delik arıyorum haşere gibi; saklanacak yer, yürüyecek yol yok . Ağzımın içinde gevelediklerim var; konuşup söylemediklerim, haykırıp duyuramadıklarım, soluksuz kaldığım anılarım var. Dünya denen cehennemin orta yerinde, adına insan denen yamyamların arasında bitap düşmüş umutlarımla düşüp kalkmaktan kanayan dizlerim var. Kafamda bir yer var, gerçekliğinden emin olup bir türlü bulamadığım;. ağaçlarında renk cümbüşü yaşanan, gözle değil, ruhla görünen çanları olan.