Sıkılıyorum, biraz karmakarışık biraz da mutsuzum.

Ne yapsam bilemiyorum Mavi...

Masmavi bir yer var, bütün duygularımız orada.

Bize el sallıyorlar: keder, üzüntü, mutluluk, huzur


Hepsi bizi bekliyor, anlıyorlar bizi.

Bir tek anlamayanlar içimizdeki sesler, anlamıyorlar bizi

Sonra içimizdeki mavilere yeniden anlatmaya çalışıyoruz

Tekrar anlamıyorlar bizi.


Bıraktık artık kendimizi anlatmayı, anlaşılmayı bekliyoruz.

Öylesine yaşayıp gidiyoruz

Susmuyor içimdeki sesler, anlatamıyorum derdimi

Neden böyle bilmiyorum...


O seslere Mavi adını verdim, belki bir gün mavi gökyüzünde

Fütursuzca uçarım, selam veririm insanlara

Sadece yaşıyoruz, konuşuyoruz, anlatıyoruz

Başka bir şey yok hayatımızda, öylesine yaşıyoruz...