Hak ediyorum bu pis laneti,

Şu yüzdüğüm bataklığı,

Damarlarımda akan pisliği,

Yüreğimi saran kötülüğü,

Zihnimi ele geçiren korkuyu.


Ama yine de;


Aşkında hak iddia ediyorum!

İddia ediyorum beni sevmen gerek,

İddia ediyorum benim olman gerek,

İddia ediyorum sahibi benim aşkının,

Ne varsa içinde gerçekten yana,

Hakkımdır benim,

Gülüyorsan eğer ben olmadan,

Hakkımdır benim, gülüşlerin!


İddiam odur ki,

Ölüm ne kadar değecekse bedenime nihayet,

Sende sevmelisin, ölüm gibi beni nihayet!


Şu meleklerin, dua ettiği kadar Tanrıya,

Bende dualar döktüm şu ağzımdan,

O yüzden hakkımdır şu aptal yüreğin!


Nur yağarsa gökyüzünden,

Nurla yıkayacağım gök yüzünü!

Bundandır ki hakkım benim,

Hem gökyüzü, hem gök yüzün!


Ne kadar yalan söylediysem kendime,

Gerçekleri fısıldadım dudaklarımla kulağına!

Bundandır ki, hakkımdır gerçeklerin!


Ne kadar benimse aldığım nefes,

Ciğerlerimden atana dek!

Benim olmalısın,

Hastalıklı bir aidiyet ile,

Ben ölene dek,

Zihnim ölene dek,

Hatrım ölene dek!


Aşkı nasıl yaratmışsa Tanrı,

Bende yarattım senin içinde,

Ne kadar Tanrınınsa ruhum,

Aşkında o kadar benim olmalı!


Çocukları güldürdüğüm kadar,

Umutsuz, yalnız benliğimle,

Tüm yorgunluğum ile,

Kutsal çocukları güldürdüğüm kadar,

Ruhunu da güldürdüm!

Ruhun kadar, benim olmalı gülüşlerin!