sana bakınca 

iki kıta bir araya geliyor 

hayal alemindeyim diyorum 

gözlerine bakınca 

bütün sazlar bir anda çalınıyor kulağıma

  

bütün ifadeleri ardımda saklıyorum 

dünya duruyor derler ya 

kimsenin durup beklediği olmuyor 

tek bir çift göz dahi dönüp bakmıyor aslında

beni affedemeyişlerini, ittiğin kuyuyu

kimse görmüyor

kırık ellerimi, utancımı 

kalbinin artık gıcırdayan kapılarını 


saklanamıyorum

seni duymadan dahi dokunabildiğim için 

tutunamıyorum diyorum 

gözlerine bakınca 

beni yine affedemiyorsun 


sırtına bakabiliyordum en son 

bir fotoğrafın kemirilmiş parçalı asık artık belinde

canım senin kıtanda 

senin toprağında yeşeremiyor artık

bu kadarım artık diyemiyorum sana 


sana bakınca 

bütün kıtalar koparıyor beni

senden

ve aklımın en tenhalarında 

dokunduğun, yüzünü güldürdüğüm bütün duvar köşelerinde kurşuna diziliyorum


sana bakınca, artık

artık, yüzüne dahi bakamıyorum

bir ayna koyuyorsun arkama 

dönemiyorum 

ne sana, bütün aynalara

bir çocuğun yanına dahi oturtturmayacak 

bir günah ekiyor beni toprağa 

varamıyorum