Ruhum mekan arar, sığmaz taşar!

Olgunluk baştadır, yaşım aşar!


Kor var sineme yapışık, durmaz yanar!

Küfrederim suya, küfrüm insan yakar!


Bir bela başım sarar, başım dert arar!

Derdi durgun deniz olan, başına dert sarar.


Yük taşır omuz, bir omzuma bir cihan sığar!

Cihanı yar olan, bir omzunda cihanı yük sayar.


Aşk derya gibi yük, aşık aşk'ın gözünü derya sanar,

Aşkın gözü kör, aşk'ı aşkın aşık karalar bağlar.


Yücelikten doğar bir parça aşk, insan nimet arar,

Gözünün gördüğünde arayan kimse mezara aç yatar!


Ulvi bir tılsımla nefes alır aşk, insan dediğin koklar,

Ulviyeti noksan kimse, giyse aşkı, ölüm kokar!


Zorsa ruhun hali, ruh konuşur beden susar!

Ruhu küskün bedene, insanın marazı bundan doğar.


Yalnızlıktır ilacı çokluğun, insan yalnızlığa hasret duyar!

Duyduğu hasretten fazlası yalnız insan, karalar kusar.


Yazan, anladığını yazar, yazdığı ile hayatla mana kurar,

Okuyan, yaşadığını anlar, yarasını taze merhemle sarar.


Ben yazdım, çelmişken aklımı ilham, ilhamım sana bir küpe takar,

Bir küpedir ki o, uyanıkken tak ruhun, ne sana zarar, ne bana zarar.