Kollarımda ölü çiçeklerle yürüdüğüm aptallığın çağına, kıvam alana kadar sevindim.
bir yolu yok deyişlerime asılacak kulak mıydı...
hâlâ komik şekilde ısrar ettiğim hayattan zevk değil,dua seslerinin eskimez parçasını duyuyorum;
'amin'
hâlbuki bunca akıldan daha akıllıca bir bahane üretimi beklenebilirdi
olsun.
rezillik bugün kaç puan yükselişte ona bakalım
yahut insanlık ne kadar kaybettirdi ona küfredelim
boş verişlerimizin soyu tükenmekte mesela buna da bi şey demeli
***
üç yudumla içilen kanın davasında; zikredilen rabb kimin mesela
yahut hangi adıyla başlanıyor,
saşırmıyorum gecenin yatağıma taşmasına
tel örgülerin yazgıları birbirinden ayırma gücünü bildiğim kadar,
biliyorum; artık son denilecek bir noktada yaşamayı öğreniyorum
hiçbir kavgaya yetemiyorsam hâlâ insan kalışımdandır
başımı hep aynı yerinden yoklayan adrese teslim oldumsa,
bitmeli dediğim bunca zamanın 'geçmiş' oluşundan
hepimizin cevap için saçmaladığı soruydu
hepimizin başında aynıdır bela
