İnsan kendine sadık olduktan sonra yaşama dair kalıntılara da sahip çıkabiliyor muydu?
Her kalıntı insanın ruhunda bir anıyı harekete geçiriyorsa ve her anı bir önceki ve bir sonraki anıya yoldaşlık yapıyorsa,
Bir sonraki anılarımıza duygularımız mı yoksa mantığımız mı karar veriyor?