İstedim ki biri bacağımı dışarı atayım

Sonsuzluğa attığım bilmem kaçıncı adımım

Diğer öteki yakarıverir, biri gözümü kapatsam

Hüznüm sona ererdi karanlıkta kayıp olsam


Ne ettiysem de gönlüme söz geçirip susturamadım

Yarın sana yârını yâr etmez dedim, anlatamadım

Anlamak da istemezdim ya aslında, ne aptalım

Boğulmaya yeter umarım, kalan iki kova yalnızlığım


Yabancı bir odada açtığım tek gözüm

Ahmaklar arasında bir ahmak, yalnız özüm 

Sisli intiharlarla süslediğim ölü dizelerim 

Anlatmak istediğim şeyi, ben nereden bileyim?


Acı çekmekten yorgun çelebi

Atıverse dinlenirdi bedeni

Ölümlerden ölüm de beğendi

Burda buldu yine kendini


Arzlarından vazgeçmeyi kabullenemez

Talep etmeyi ise asla öğrenemez

Def olup gitmeyi de beceremez

Çürükse demek çıktığı merkez

Son kez gülsün madem herkes