Nereden başlasam söze
başımda hep bir son tütüyor
Hasretinin ipi boynumu keserken
Kanlar mevsim normallerinin üstünde fışkırıyor damarlardan
Çorak toprak dudakların
Ne kadar müdahale etsem de kurtaramıyorum aramızdaki hasta sevişmeyi
Gel şimdi bunu kapının önündekilere anlat
Biz öldük
Biz öldük
Hadi alkışlayın son bir kez
Otogarlar ve tren garları son tanıklar
Biraz da yürürken çarpıktır ayaklarım
Bir senin ellerini kan tutuyor
Bana çiçek uydurmuşlar
otuzuma kadar buna inandırıldım.
Ceketimi attım sırtıma,
Kurşunları sıyırdı gözlerim
Dalgınlığımı kışlık reçel yaptım ikimiz adına.
Evinden ayrı düşen herkesler gibi
Beni yol bekler,
Çok satmayan bir tanrı kitabıydı aramızda susulanlar
Ne kadar yemin etsek nafile
Tek kişiliktir bu şiirde kesilen biletler.
