Son ümitlerimi ekiyorum 

En bereketli toprağıma

Uğruna ilk kalpten duamı öldürüyorum

Bir kor gibi bırakıyorum gönlüme 

Gecenin bu kör kuytusunda


En içten tebessümlerimi satıp

Tek bir arzu diliyorum sessizce

Bir nefeslik can katmak için güllere güz vakti

Bir ışık süzülsün istiyorum

Koynumdan ve şehrimden içeri 


Edemez hiçbir teselli beni tatmin

Lakin edecekse sokakları...

Göğe sığamayan aydınlık etsin

Kaldırımlarda terbiyelenen çocukları

Gök kubbeye tan vakti gömelim


O zaman soyunur zihnim

Korkularıma yapışan kirli elbiselerinden

O zaman dağılır bu içimdeki kara harp yeri

Ürkek bir çocuk olmaktan kurtulur bedenim

Hürriyet boy gösterir son sözünde türkülerin