Her şeye inancımı yitirdiğim bir gecenin,
Bilinmez ve karanlık bir vaktinde
Yüzümde durduramadığım gözyaşları,
Aklımda sen yine.
Bu gece de gözlerim uykusuz kalacak,
Bir gece daha sabah saatlerine bağlanacak.
Tarifsiz bir şey var sende her zamankinden farklı.
Beni sevmediğini yüzünden okuyorum,
Taparcasına aşık olduğum şiirlerin,
Terk edilmiş kıtaları gibi.
Silinmişim ve yitirmişim anlamımı,
Sende bir parça bile kalmamışım besbelli!
Zorluk çekiyorum kabul etmekte olan biteni,
Nasıl bekledim böylesine kırılmışken,
Yeniden sevilebilmeyi!
İçimde tarifsiz bir boşluk var.
Seninle de doldurulamaz ki.
Ya kaybolmayı göze alacağım,
Ya da kendimi sensizliğin verdiği derin,
Bir o kadar soğuk ve buz gibi yokluğuna alıştıracağım.
Kaybolmayı göze alıyorum bir tanem.
Senin yokluğuna alışmak,
Gözlerimin bir daha hiçbir rengi görmemesi,
Kulaklarımın bir daha hiçbir sesi işitmemesi gibi.
Dolu dolu bakmaya başladı gözlerim yine,
Seni özlemekten nefes alamadığım saatlerdeyim.
Hiçbir rengi görmüyor,
Hiçbir sesi işitmiyorum.
Koskoca dünyaya sığmaya çalışıp,
Orda yaşama direnmişim ama,
Bir tek sana yeniliyorum.
Fotoğrafların bir şeyler anlatmaya çalışıyor,
Yine yenilmekten korkup susturuyorum.
Sen işitmesen de, hiç bilmesen de,
Yokluğuna,
Alışamıyorum.
