Yağmurların tam ortasında bir kadın ağlıyor
Sokağı inletiyor sessiz sessiz iç çekişleri
Tel tel saçları ıslanmış
Sarıymış renkleri kumrala çalmış, ıslanmış
Yağmur değil de yağan hayalleriymiş gibi durmuş öylece
Sanki başından aşağı dökülmüş kaynar sular
Bir o sırılsıklam kalmış koca şehrin ortasında.
Yorulmuş, kim bilir kaç yıllık hayatından geldi
Bu gece onu hayat bir sokağın ortasında neye diz çöktürdü
Kim bilir kaç kura çekti yaşamayı bulmak için
Revolverin topu kaç kez döndü son mermiden
Hangi savaşlardan kurtuldu kıl payıyla
Nelere yenildi, nelere gücendi
Bir kadın sokağın tam ortasında
Gölgesiyle diz dize
Mağlup olmuş belli
Kalkıp gider birazdan
Kendi ellerinden tutar kaldırır kendini korkmayın
Yağmurdan kaçamayacak kadar yorulduysa savaşmış demektir
Bu kadar savaştıysa da güçlüdür
Korkmayın, kaldırır kendini en güçlü halinden, toparlanır, yavaş yavaş uzaklaşır
Başka savaşlara
Başka sabahlara
Başka yağmurlara delice koşmak için
Kalkar birazdan.
