Şehir çocuk değil, martıları çoğaldı anlıyor
Denizi ışıl deniz de anlamı üzücü
Binalar, sokaklar yılgın çöpleri anıyor ki
Kaçamıyor kimse kokusundan
Böyle anlıyorum böyle yüzüme bakanı
Fark ediyorum buraya dün gelmiş
Şaşırıyorum buraya dün gelmiş gibi
Olmayanı hep vardan çok alıyorum
Ve bunun bir kokusu var
Yırtın şiirin burasını
Ama yanılmayı sevdiğim şeyler de var, sana gösterebilirim
Ben de kentliyim ve hevesime kinliyim
Tabi, olumsuz yargıya benziyorum
Kurulmuşum da kaçılmış sonra hemen
Anlamımdan korkulmuş kadar
Sanki, gibi şeylere dönüyorum
Dağınık ve suçlu bir oda gibi
Bozuk sürü şeyden ibaret
Masumluğum suçlu hissettiriyor
Niye buradayım sorusuna dönüşüyorum
Sorularımı seviyorken
Ulaşılabilir yavanlığı unutmak istiyorum
Ama hatırlamayı sevdiğim şeyler de var, sana gösterebilirim
Burada bir sonuca benziyor ellerim
Güzele layık görünmüyorum
Anlamaya yiten güç, zeki ve çevik
İsterse kötüleşebilir şeyler gizliyorum
Tercihen kötülerden, komik, ben onlardan güçlü müyüm
Çocukça söylenmiyorum
Ezberlenmiş, hafızadan sevgi
Heves ettiğimce merak edilmiyorum
Yazlar parlak soyunuyor
Karanlığa alınıp üstüme giyiniyorum
Ama inandığım aydınlıklar da var, sana gösterebilirim
Şimdi rahatça diyebiliyorum ki günlere
Yabancısı olduğumdan bezdim ve biliyordum
Kalmıştım, yorgundum, hikayem buydu
Rengini satmamıştım hiçbir şeyin ve
Bölüşülende payım hiçti hep
Övgüye meraksız, yola telaşsız
Ellerim orada kalmıştı nereye gidiyordum
Ama kalmayı sevdiğim yerler de var sana gösterebilirim
Annem saçlarıma üzülüyor
Annemin saçlarına üzülüyorum
Yalnız aynalar sırtıma dürüst
Ben ömrüme evli değilim
Uzağın elindeyim, yeşil buğuyla
İspatımı sınadım, ağaçtı, kuştu, yokuştu
Sarıldım ne ki çivilendim boşluğa
Yoklukta ne varsa oturdum onu sevdim
Kendimsiz gezmelerde kendimi
Öğrendim ama hiç merak etmedim
Ama bir çiçek sulanırken gülümsüyor bana, istersen gösterebilirim.
Kevser Karakaş
2023-06-26T13:10:31+03:00"Sarıldım ne ki çivilendim boşluğa" çok uzun anlamlı.