Yalnızım, gözümün görmediği kadar uzaktayım,
Silahsızım dokunmayın.
En çok ben isterdim şakaklarımdan vurulmayı,
Bir saat gibi hayata kurulmayı,
Ya da kalabalık bir akşamda durulmayı.
İsterdim unutmayı,
Şu son dediğim onca kadehten yudumlayıp.
Ben seçmedim bu ıssız yaşantıları,
Zorundaydım kuralları vardı olmadık zamanların.
Var olan duvarlarım yıkılırken
Rüyalarıma giren zorbaların acısıydı
Bu mor göz altlarım.
Kapatmadım açamam yeni bir sayfayı,
Adının geçtiği yerlerden adımlarım koşmasın artık.
Uzun bir yoldayım, susacağım biraz soluklanıp.
Anılar fazla konuşmasın,
İyi bu karanlık
Öyle kalsın.
