İnsan bırakınca özgürleşiyormuş. Bunu yaşayınca anladım. Şöyle düşünüyorum da kendime tutsakmışım. Yaşadıklarıma sıkı sıkıya bağlıymışım. Ne zaman ki bırakma eylemini gerçekleştirdim. İşte o zaman özgürleştim. Ruhuma ve zihnime bir ferahlık geldi. Baktığım pencere sonsuz bir aleme açıldı adeta. Şimdi çok abartıyorum gibi gelebilir bu bırakma işini lakin bunu anca yaşayan anlar. Körü körüne, küçük büyük fark etmez; her şeye sıkı sıkıya bağlanma hissi kadar insanı yoran, geriye çeken, bütün enerjisini sömüren bir şey yoktur. Şimdi bende kabulleniş hali hakim. Olan ve olmayan durumlara karşı... Sanki unumu elemişim eleğimi asmışım. Ve ben hiç olmadığım kadar huzurluyum.
