Gözlerin buğulu bakıyorsun her şeye.

Onunlayken oturduğun bank takılıyor gözlerine.

Beraberken söylediği şarkılar geliyor diline.

Tutamıyorsun gözyaşlarını ve bir düğüm daha atılıyor gönlüne.

Ama sen kaçamıyorsun bu şehirden.

Hiç aklında yokken bir anda bir şarkıyla beliriyor anılar.

Sen unutmaya çalıştıkça hep o şarkı çalıyor radyoda.

Ve bir düğüm daha atılıyor senden habersiz boğazına.

Sen yine kaçamıyorsun bu şehirden.

Bir öğle vakti yorgunluğun arasında beliriveriyor anılar.

Akşama kadar onun gülüşünü anımsıyor,

Sebepsiz gülüyorsun.

Ama gecenin bir yarısı,

Karanlığın ve sessizliğin en ücra köşesinde,

Belki de onun sana yeniden gelişini hayal ediyorsun.

Sessiz bir fısıltı.

Ağlıyorsun.

Bekliyorsun.

Bu şehirden kaçamıyorsun.